Επεμβάσεις άνω άκρου

ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΩΜΟΥ

Πρόκειται για ελάχιστα επεμβατική τεχνική που πραγματοποιείται με  3 – 4 τομές, περίπου 1 εκατοστού. Είναι συχνότατη επέμβαση και γίνεται για καθαρισμό της άρθρωσης και αναγνώριση – αντιμετώπιση ενδοαρθρικής παθολογίας. Συνδυάζεται πάντα με καθαρισμό του υπακρωμιακού χώρου και ΑΚΡΩΜΙΟΠΛΑΣΤΙΚΗ, δηλαδή απόξεση περίπου 1 εκατοστού από την κάτω επιφάνεια του ακρωμίου, ώστε να διανοιχθεί ο χώρος και να μην υπάρχει τριβή και πόνος.

Εμφανίζεται με πόνο στην περιοχή του ώμου και του βραχίονα, συχνά χειρότερο τη νύχτα. Ο ασθενής νιώθει κόπωση μετά από εργασία με το άνω άκρο σε πρόταση ή απαγωγή, αδυναμία στις παραπάνω κινήσεις και ενίοτε πλήρη αδυναμία να σηκώσει το χέρι του. Η διάγνωση γίνεται με υπερηχογράφημα ή Μαγνητική τομογραφία του ώμου

Αντιμετωπίζεται  στο 95% των περιπτώσεων αρθροσκοπικά και αφορά την αναγνώριση, νεαροποίηση του τένοντα και καθήλωσή του στη φυσιολογική θέση του με «Άγκυρες» και ράμματα. Συνδυάζεται με καθαρισμό του υπακρωμιακού χώρου και ακρωμιοπλαστική. Ακολουθεί ακινητοποίηση του ώμου σε νάρθηκα απαγωγής για 4-6 εβδομάδες και φυσιοθεραπεία.

Αφορά κυρίως νέα άτομα ή αθλητές. Προηγείται εξάρθρημα του ώμου ή όχι. Ο ασθενής έχει πόνο και έναν επικείμενο φόβο ότι θα «του βγεί ο ώμος» σε κάποιες κινήσεις. Στο 95% των περιπτώσεων πρόκειται για πρόσθια αστάθεια. Η διάγνωση επιβεβαιώνεται με μαγνητική τομογραφία.

Αντιμετωπίζεται αρθροσκοπικά, με καθήλωση του επιχείλιου χόνδρου με «Άγκυρες» στην ωμογλήνη ή/και συνδυασμό άλλων τεχνικών, ιδιαίτερα όταν είναι χρόνιο πρόβλημα και παραμελημένο. Ακολουθεί ακινητοποίηση με κηδεμόνα για 3-4 εβδομάδες.

Προκαλεί πόνο και αστάθεια και μπορεί να εμφανιστεί σε όλες τις ηλικίες. Επιβεβαιώνεται με μαγνητική τομογραφία και αναλόγως της ηλικίας του ασθενούς αντιμετωπίζεται Αρθροσκοπικά με καθήλωση με «Άγκυρες» ή με πλήρη διατομή του τένοντα που πάσχει. Συχνά συνοδεύεται κι από άλλες παθολογίες του ώμου, ιδίως στους ηλικιωμένους.

Είναι ιδιαίτερα επώδυνο σύνδρομο, με επίταση συχνά του πόνου τη νύχτα και προοδευτικά επιδεινούμενο περιορισμό της κινητικότητας του ώμου. Σπανίως αποτελεί μονήρη παθολογία, αλλά συνοδεύει ως επιπλοκή άλλες παθολογίες του ώμου που διευκρινίζονται ιδανικά με μαγνητική τομογραφία. Αντιμετωπίζεται είτε με «κινητοποίηση υπό μέθη» και έγχυση κορτιζόνης ενδοαρθρικά, είτε με αρθροσκόπηση πιο ολοκληρωμένα διότι διορθώνεται και η υποκείμενη παθολογία που τον προκάλεσε.

Στη συντριπτική της πλειοψηφία, είναι αποτέλεσμα χρόνιας υποκείμενης παθολογίας του ώμου που έχει παραμεληθεί από τον ασθενή ( πχ. Ρήξη πετάλου στροφέων, εκφύλιση τένοντα δικέφαλου ). Αναλόγως του σταδίου της οστεοαρθρίτιδας, αντιμετωπίζεται με καθαρισμό της άρθρωσης, χονδροπλαστική, έως και πλήρη αντικατάσταση της άρθρωσης με τεχνητή. Πάντα αντιμετωπίζεται και η υποκείμενη βλάβη.

Συμβαίνουν μετά από πτώσεις και κακώσεις και μπορεί να είναι ενδοαρθρικά ή εξωαρθρικά. Πολύ συχνά αντιμετωπίζονται συντηρητικά με ακινητοποίηση του ώμου, αλλά ενίοτε χρήζουν χειρουργική αποκατάσταση που ποικίλει από οστεοσύνθεση έως και αντικατάσταση της άρθρωσης.

Είναι καλοήθη «εξογκώματα» της περιοχής που ενοχλούν είτε αισθητικά είτε λειτουργικά τον ασθενή. Παρότι μπορεί να πάρουν εντυπωσιακές διαστάσεις, αφαιρούνται εύκολα και συνήθως με τοπική αναισθησία

ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΑΓΚΩΝΑ

Πρόκειται για ελάχιστα παρεμβατική τεχνική που πραγματοποιείται με  3 – 4 τομές, περίπου 1 εκατοστού. Μπορεί να γίνει για διαγνωστικούς λόγους, για αφαίρεση ελεύθερων σωμάτων (οστεοχόνδρινα κομμάτια), για καθαρισμό της άρθρωσης σε οστεορθρίτιδα, για οστεοχονδρίτιδα κτλ.

Πρόκειται για παγίδευση του ωλένιου νεύρου κατά τη δίοδό του από τον ωλένιο σωλήνα, όπισθεν και έσω του αγκώνα, ή ενίοτε και ανωτέρω αυτού από ανατομικές παραλλαγές. Ο ασθενής έχει πόνο συνήθως κατά μήκος του νεύρου και μέχρι τα δάχτυλα, καθώς και μούδιασμα συνήθως του μικρού και του παράμεσου δακτύλου. Το σύνδρομο υποψιάζεται  κλινικά και επιβεβαιώνεται με Ηλεκτρομυογράφημα.

Αντιμετωπίζεται με αποσυμπίεση και παρασκευή του Ωλένιου νεύρου και ιδανικά μεταφορά του έμπροσθεν του αγκώνα, κάτω από το λίπος.

Ενίοτε συνοδεύονται και από εξαρθρήματα και είναι συχνότερα σε παιδιά (Υπερκονδύλια κατάγματα). Μπορούν να αντιμετωπιστούν είτε συντηρητικά με ανάταξη «υπό μέθη» και ακινητοποίηση σε γυψονάρθηκα, είτε χειρουργικά με ανοιχτή ανάταξη και ακινητοποίηση με βελόνες (παιδιά) ή πλάκα και βίδες (ενήλικες). Χρήζουν προσοχής διότι κρύβουν διαγνωστικές παγίδες.

Είναι καλοήθη «εξογκώματα» της περιοχής που ενοχλούν είτε αισθητικά είτε λειτουργικά τον ασθενή. Παρότι μπορεί να πάρουν εντυπωσιακές διαστάσεις, αφαιρούνται εύκολα και συνήθως με τοπική αναισθησία.

ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΑΡΠΟΥ ΚΑΙ ΑΚΡΑΣ ΧΕΙΡΑΣ

Πρόκειται για ελάχιστα παρεμβατική τεχνική που πραγματοποιείται με 2- 3 τομές, περίπου 1 εκατοστού. Μπορεί να γίνει για διαγνωστικούς λόγους, για αφαίρεση ελεύθερων σωμάτων (οστεοχόνδρινα κομμάτια), για καθαρισμό της άρθρωσης από συμφύσεις και «ξέφτια» συνδέσμων, για οστεοχονδρίτιδα κτλ

Όταν μιλάμε για αστάθεια καρπού, βασικά αναφερόμαστε στην διαταραχή της άρθρωσης μεταξύ του σκαφοειδούς και του μηνοειδούς οστού. Ο ασθενής έχει πόνο και προοδευτική αδυναμία στη λειτουργία του χεριού του, ενώ αν παραμεληθεί συνήθως οδηγεί σε οστεοαρθρίτιδα του καρπού και μόνιμο πόνο. Η διάγνωση γίνεται με μαγνητική τομογραφία και η αντιμετώπιση είναι ανάλογη της χρονιότητας και της βαρύτητας της πάθησης, από καθήλωση με «Άγκυρα» έως τενοντομεταφορά και τενόδεση.

Είναι η συχνότερη χειρουργική πάθηση του καρπού και αφορά στην παγίδευση του μέσου νεύρου στο επίπεδο του καρπού, κατά την δίοδό του από τον καρπιαίο σωλήνα. Ο ασθενής έχει κυρίως μούδιασμα στα τρία πρώτα δάκτυλα παρά πόνο, και συχνά ξυπνάει τη νύχτα με συμπτώματα. Όταν παραμεληθεί προστίθεται και πόνος, συχνά μόνιμος, ενώ αρχίζει η ατροφία των μυών του αντίχειρα με αδυναμία του χεριού που οδηγεί σε ρίψη αντικειμένων ( σπάζουν πιάτα κατά το πλύσιμο κτλ ). Η διάγνωση επιβεβαιώνεται με Ηλεκτρομυογράφημα και η θεραπεία είναι πολύ εύκολη με τοπική αναισθησία.

Είναι το αντίστοιχο σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα που αφορά την παγίδευση του ωλένιου νεύρου κατά τη δίοδό του από το σωλήνα του Guyon στο επίπεδο του καρπού. Τα συμπτώματα είναι ανάλογα, με μούδιασμα κυρίως και πόνο ενίοτε. Επιβεβαιώνεται με Ηλεκτρομυογράφημα και λύνεται με απελευθέρωση του Ωλένιου νεύρου. Είναι πιο απαιτητική επέμβαση από την αποσυμπίεση του Καρπιαίου σωλήνα.

Είναι ένα ανώδυνο σύνδρομο που οδηγεί σε προοδευτική και αργή «Ρίκνωση της Παλαμιαίας Απονεύρωσης» του χεριού, καθώς και πάχυνσή της με αποτέλεσμα τη μόνιμη κάμψη των δακτύλων και τη δυσλειτουργία του χεριού. Η διάγνωση είναι καθαρά κλινική από την όψη του χεριού και η θεραπεία συνίσταται σε προσεκτική αφαίρεση της ρίκνωσης και αποκατάσταση της έκτασης και της λειτουργίας των δακτύλων.

«Στενωτική τενοντοελυτρίτιδα» των εκτεινόντων/απαγωγών του αντίχειρα, με πόνο και οίδημα στην κερκιδική πλευρά του καρπού καθώς και δυσλειτουργία του αντίχειρα. Όταν αποτύχουν οι συντηρητικές θεραπείες, τα στενωμένα έλυτρα διανοίγονται με τοπική αναισθησία.

«Στενωτική τενοντοελυτρίτιδα» των καμπτήρων τενόντων των δακτύλων, συχνά με πόνο. Τα δάχτυλα παραμένουν σε κάμψη και ανοίγουν με ψηλαφητό ή και ακουστικό «κλικ» ενώ ενίοτε δεν ανοίγουν μόνα τους. Η επέμβαση γίνεται με τοπική αναισθησία, πολύ μικρή τομή (1cm) και συνίσταται στη διάνοιξη του ελύτρου που πάσχει. Η ανάρρωση είναι ταχύτατη.

Συχνό πρόβλημα, ίσως υποδιαγνωσμένο και παραμελημένο. Αφορά τη βάση του αντίχειρα, έχει πόνο και δυσλειτουργία του χεριού. Σε πρώιμα στάδια μπορεί να διαχειριστεί συντηρητικά, αλλά σε προχωρημένα στάδια χρήζει επέμβασης. Αναλόγως της ηλικίας και της δραστηριότητας του ασθενούς, επιλέγεται η καταλληλότερη.

Είναι τα συχνότερα στο άνω άκρο κι έχουν σημαντική ποικιλία. Το συνηθέστερο λέγεται κάταγμα Colles, αφορά οστεοπορωτικούς ηλικιωμένους και σπάνια χρήζει χειρουργείου. Τα σημαντικότερα είναι τα κατάγματα του σκαφοειδούς λόγω της κακής πρόγνωσης εξαιτίας κακής αιμάτωσής του, τα ενδοαρθρικά κατάγματα του καρπού και κάποια κατάγματα του αντίχειρα.

Η ραχιαία επιφάνεια του καρπού αποτελεί τη συχνότερη εντόπιση των γαγγλίων, τα οποία μπορεί να πάρουν εντυπωσιακές διαστάσεις. Η αφαίρεσή τους μπορεί να γίνει με τοπική αναισθησία, ενώ τα παλαμιαία θέλουν οπωσδήποτε τουλάχιστον περιοχική, γιατί γειτονεύουν με ευγενή στοιχεία.

Skip to content