Επεμβάσεις για αθλητικές κακώσεις

ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΩΜΟΥ

Πρόκειται για ελάχιστα επεμβατική τεχνική που πραγματοποιείται με  3 – 4 τομές, περίπου 1 εκατοστού. Είναι συχνότατη επέμβαση και γίνεται για καθαρισμό της άρθρωσης και αναγνώριση – αντιμετώπιση ενδοαρθρικής παθολογίας. Συνδυάζεται πάντα με καθαρισμό του υπακρωμιακού χώρου και ΑΚΡΩΜΙΟΠΛΑΣΤΙΚΗ, δηλαδή απόξεση περίπου 1 εκατοστού από την κάτω επιφάνεια του ακρωμίου, ώστε να διανοιχθεί ο χώρος και να μην υπάρχει τριβή και πόνος.

Εμφανίζεται με πόνο στην περιοχή του ώμου και του βραχίονα, συχνά χειρότερο τη νύχτα. Ο ασθενής νιώθει κόπωση μετά από εργασία με το άνω άκρο σε πρόταση ή απαγωγή, αδυναμία στις παραπάνω κινήσεις και ενίοτε πλήρη αδυναμία να σηκώσει το χέρι του. Η διάγνωση γίνεται με υπερηχογράφημα ή Μαγνητική τομογραφία του ώμου

Αντιμετωπίζεται  στο 95% των περιπτώσεων αρθροσκοπικά και αφορά την αναγνώριση, νεαροποίηση του τένοντα και καθήλωσή του στη φυσιολογική θέση του με «Άγκυρες» και ράμματα. Συνδυάζεται με καθαρισμό του υπακρωμιακού χώρου και ακρωμιοπλαστική. Ακολουθεί ακινητοποίηση του ώμου σε νάρθηκα απαγωγής για 4-6 εβδομάδες και φυσιοθεραπεία.

Αφορά κυρίως νέα άτομα ή αθλητές. Προηγείται εξάρθρημα του ώμου ή όχι. Ο ασθενής έχει πόνο και έναν επικείμενο φόβο ότι θα «του βγεί ο ώμος» σε κάποιες κινήσεις. Στο 95% των περιπτώσεων πρόκειται για πρόσθια αστάθεια. Η διάγνωση επιβεβαιώνεται με μαγνητική τομογραφία.

Αντιμετωπίζεται αρθροσκοπικά, με καθήλωση του επιχείλιου χόνδρου με «Άγκυρες» στην ωμογλήνη ή/και συνδυασμό άλλων τεχνικών, ιδιαίτερα όταν είναι χρόνιο πρόβλημα και παραμελημένο. Ακολουθεί ακινητοποίηση με κηδεμόνα για 3-4 εβδομάδες.

Προκαλεί πόνο και αστάθεια και μπορεί να εμφανιστεί σε όλες τις ηλικίες. Επιβεβαιώνεται με μαγνητική τομογραφία και αναλόγως της ηλικίας του ασθενούς αντιμετωπίζεται Αρθροσκοπικά με καθήλωση με «Άγκυρες» ή με πλήρη διατομή του τένοντα που πάσχει. Συχνά συνοδεύεται κι από άλλες παθολογίες του ώμου, ιδίως στους ηλικιωμένους.

Είναι ιδιαίτερα επώδυνο σύνδρομο, με επίταση συχνά του πόνου τη νύχτα και προοδευτικά επιδεινούμενο περιορισμό της κινητικότητας του ώμου. Σπανίως αποτελεί μονήρη παθολογία, αλλά συνοδεύει ως επιπλοκή άλλες παθολογίες του ώμου που διευκρινίζονται ιδανικά με μαγνητική τομογραφία. Αντιμετωπίζεται είτε με «κινητοποίηση υπό μέθη» και έγχυση κορτιζόνης ενδοαρθρικά, είτε με αρθροσκόπηση πιο ολοκληρωμένα διότι διορθώνεται και η υποκείμενη παθολογία που τον προκάλεσε.

ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΑΓΚΩΝΑ

Πρόκειται για ελάχιστα παρεμβατική τεχνική που πραγματοποιείται με  3 – 4 τομές, περίπου 1 εκατοστού. Μπορεί να γίνει για διαγνωστικούς λόγους, για αφαίρεση ελεύθερων σωμάτων (οστεοχόνδρινα κομμάτια), για καθαρισμό της άρθρωσης σε οστεορθρίτιδα, για οστεοχονδρίτιδα κτλ.

Πρόκειται για παγίδευση του ωλένιου νεύρου κατά τη δίοδό του από τον ωλένιο σωλήνα, όπισθεν και έσω του αγκώνα, ή ενίοτε και ανωτέρω αυτού από ανατομικές παραλλαγές. Ο ασθενής έχει πόνο συνήθως κατά μήκος του νεύρου και μέχρι τα δάχτυλα, καθώς και μούδιασμα συνήθως του μικρού και του παράμεσου δακτύλου. Το σύνδρομο υποψιάζεται  κλινικά και επιβεβαιώνεται με Ηλεκτρομυογράφημα.

Αντιμετωπίζεται με αποσυμπίεση και παρασκευή του Ωλένιου νεύρου και ιδανικά μεταφορά του έμπροσθεν του αγκώνα, κάτω από το λίπος.

Προκύπτει μετά από πτώση σε τεντωμένο χέρι με παράλληλη στροφή του αγκώνα, ή μετά από εξάρθρημα και αφορά ρήξη πλάγιου συνδέσμου ή συνδέσμων. Επιβεβαιώνεται με μαγνητική και αντιμετωπίζεται με συρραφή ή καθήλωση του συνδέσμου με «άγκυρα» ή με συνδεσμοπλαστική αν είναι παραμελημένο.

ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΧΕΡΙΟΥ

Πρόκειται για ελάχιστα παρεμβατική τεχνική που πραγματοποιείται με 2- 3 τομές, περίπου 1 εκατοστού. Μπορεί να γίνει για διαγνωστικούς λόγους, για αφαίρεση ελεύθερων σωμάτων (οστεοχόνδρινα κομμάτια), για καθαρισμό της άρθρωσης από συμφύσεις και «ξέφτια» συνδέσμων, για οστεοχονδρίτιδα κτλ

Όταν μιλάμε για αστάθεια καρπού, βασικά αναφερόμαστε στην διαταραχή της άρθρωσης μεταξύ του σκαφοειδούς και του μηνοειδούς οστού. Ο ασθενής έχει πόνο και προοδευτική αδυναμία στη λειτουργία του χεριού του, ενώ αν παραμεληθεί συνήθως οδηγεί σε οστεοαρθρίτιδα του καρπού και μόνιμο πόνο. Η διάγνωση γίνεται με μαγνητική τομογραφία και η αντιμετώπιση είναι ανάλογη της χρονιότητας και της βαρύτητας της πάθησης, από καθήλωση με «Άγκυρα» έως τενοντομεταφορά και τενόδεση.

Ο «Τρίγωνος Χόνδρος» ή μηνίσκος του καρπού, είναι ένα ινοχόνδρινο στοιχείο που βρίσκεται μεταξύ της ωλένης και του καρπού. Μπορεί να υποστεί κάκωση ή ρήξη, μετά από συστροφή του καρπού ή πτώση και στήριξη πάνω στο χέρι. Αρχικά έχει πόνο, αλλά με την πάροδο του χρόνου προστίθεται αστάθεια του καρπού που εκδηλώνεται με αδυναμία να σφίξει ή και να κρατήσει ένα αντικείμενο. Επιβεβαιώνεται με μαγνητική τομογραφία και αντιμετωπίζεται αρθροσκοπικά.

Είναι το αντίστοιχο σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα που αφορά την παγίδευση του ωλένιου νεύρου κατά τη δίοδό του από το σωλήνα του Guyon στο επίπεδο του καρπού. Τα συμπτώματα είναι ανάλογα, με μούδιασμα κυρίως και πόνο ενίοτε. Επιβεβαιώνεται με Ηλεκτρομυογράφημα και λύνεται με απελευθέρωση του Ωλένιου νεύρου. Είναι πιο απαιτητική επέμβαση από την αποσυμπίεση του Καρπιαίου σωλήνα.

Αφορά τη ρήξη του ωλένιου συνδέσμου του αντίχειρα στο επίπεδο της μετακαρποφαλαγγικής άρθρωσης, μετά από υπέρμετρη απαγωγή. Υποπτεύεται κλινικά κι επιβεβαιώνεται με μαγνητικη τομογραφία. Αντιμετωπίζεται χειρουργικά συγκεκριμένος τύπος πλήρους ρήξης, διαφορετικά μπορεί να επουλωθεί και συντηρητικά.

ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΙΣΧΙΟΥ

Αποτελεί επέμβαση ελάχιστης παρέμβασης και είναι σχετικά σπάνια. Αφορά νέα άτομα και κυρίως αθλητές. Γίνεται με 2-3 τομές του 1cm και τον ασθενή σε τραπέζι έλξης. Βασικές παθολογίες που αντιμετωπίζονται είναι η αποκόλληση του επιχείλιου χόνδρου, αφαίρεση ελεύθερων οστεοχόνδρινων σωμάτων, το σύνδρομο μηρο-κοτυλιαίας πρόσκρουσης κτλ

Είναι ένα ιδιαίτερο σύνδρομο, όχι τόσο σπάνιο όσο πιστεύουμε αρκεί να το έχει κανείς υπόψη του για να το διαγνώσει σωστά. Εμφανίζεται όταν διάφοροι τένοντες γύρω από το ισχίο είναι σφιχτοί και ανελαστικοί, με αποτέλεσμα κατά την κάμψη-έκταση του ισχίου να αναπηδούν πάνω σε φυσιολογικές οστικές προεξοχές, προκαλώντας ενόχληση στον ασθενή και παράγοντας ακουστό ή ψηλαφητό θόρυβο ( σαν «click» ). Διακρίνεται σε Εσωτερικό και Εξωτερικό σύνδρομο, αναλόγως του τένοντα που κάθε φορά είναι υπεύθυνος για το πρόβλημα. Αφορά κυρίως νέα άτομα ή αθλητές.

ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΓΟΝΑΤΟΣ

Αποτελεί επέμβαση ελάχιστης παρέμβασης και είναι συχνότατη. Γίνεται κατά κανόνα σε νέα άτομα και αθλητές, με 2 -3 τομές του 1 cm για να αποκατασταθούν ενδοαρθρικές βλάβες όπως η ρήξεις των μηνίσκων, των χιαστών συνδέσμων, το σύνδρομο υμενικής πτυχής, για αρθροσκοπικό καθαρισμό και χονδροπλαστική σε πρώιμη αρθρίτιδα κτλ.

Είναι πολύ συχνή επέμβαση που γίνεται αρθροσκοπικά σε νέα άτομα και αθλητές προκειμένου να αντικατασταθεί ο ραγείς χιαστός σύνδεσμος (πολύ συχνότερα ο Πρόσθιος από τον Οπίσθιο ) με μόσχευμα που λαμβάνεται συνήθως από τον ίδιο τον ασθενή ( Αυτομόσχευμα). Πραγματοποιείται με 2 τομές του 1 cm και μία λίγο μεγαλύτερη ( 3-4 cm ) για τη λήψη του μοσχεύματος. Μετεγχειρητικά ο ασθενής φοράει συνήθως κηδεμόνα και κάνει φυσιοθεραπείες. Σε 5-6 μήνες είναι έτοιμος και για αθλητική δραστηριότητα.

Γίνονται αρθροσκοπικά με 2 τομές του 1cm η καθεμιά. Η μηνισκεκτομή είναι συνηθέστερη, απαιτεί πολύ μικρό χειρουργικό χρόνο και ο ασθενής δεν νοσηλεύεται και είναι ικανός να περπατήσει από την πρώτη μέρα, συνήθως με πατερίτσα για λίγες μέρες. Η αποκατάσταση είναι πολύ σύντομη και δεν χρήζει φυσιοθεραπείας.
Η συρραφή των μηνίσκων επιφυλάσσεται για ιδιαίτερο τύπο μηνισκικών ρήξεων, σε πολύ νέα άτομα ή αθλητές συνήθως και σε πρόσφατες ρήξεις. Ο ασθενής εδώ δεν είναι απαραίτητο να νοσηλευθεί, όπως και στην απλή μηνισκεκτομή, αλλά δεν βαδίζει στο χειρουργημένο γόνατο για 6 εβδομάδες ή και περισσότερο.

Είναι σοβαρές κακώσεις γιατί μπορεί να οδηγήσουν σε πρώιμη οστεοαρθρίτιδα του γόνατος εάν παραμεληθούν για μεγάλο διάστημα. Αντιμετωπίζονται αρθροσκοπικά με διάφορες τεχνικές ( Microfractures, αυτόλογα οστεοχόνδρινα μοσχεύματα, βιολογικές μεμβράνες, ή μεταμόσχευση χόνδρου) αναλόγως της ηλικίας, της δραστηριότητας του ασθενούς και κυρίως αναλόγως του μεγέθους και του βάθους της βλάβης.

Είναι σχετικά συχνή πάθηση, αλλά υποδιαγνωσμένη κατά την προσωπική μου άποψη. Η συχνότερη κλινική της εμφάνιση είναι αυτό που ονομάζουμε «Χονδροπάθεια της Επιγονατίδας» που δεν είναι τίποτε άλλο παρά προσβολή κι εκφύλιση του χόνδρου της επιγονατίδας σε διάφορα στάδια, λόγω μηχανικής υπερφόρτισης της άρθρωσης αυτής .
Βέβαια η «χονδροπάθεια επιγονατίδας» μπορεί να έχει τη βάση της και σε άλλα αίτια που αφορούν πρωταρχικά το ισχίο ή το πέλμα, που ο Ορθοπαιδικός οφείλει να αναγνωρίσει για να προστατεύσει τον ασθενή.
Σε βαρύτερα σύνδρομα αστάθειας, εμφανίζονται υπεξαρθρήματα ή εξαρθρήματα της επιγονατίδας και σοβαρή δυσλειτουργία του γόνατος. Η αντιμετώπιση της σοβαρής αστάθειας γίνεται με διάφορες τεχνικές που αφορούν την ηλικία, τη δραστηριότητα του ασθενούς και κυρίως το υποκείμενο αίτιο.

ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΠΟΔΙΟΥ

Αποτελεί επέμβαση ελάχιστης παρέμβασης που γίνεται κατά κανόνα σε νέα άτομα και αθλητές ή και παιδιά, με 2 -3 τομές του 1 cm για να αποκατασταθούν ενδοαρθρικές βλάβες όπως η οστεοχονδρίτιδα του αστραγάλου, για αρθροσκοπικό καθαρισμό εκφυλισμένων συνδέσμων και οστεοφύτων που ενοχλούν ( όπως στον «αστράγαλο του ποδοσφαιριστή» ), για χονδροπλαστική σε πρώιμη οστεοαρθρίτιδα κτλ.

Αφορά συνδυασμένες ρήξεις των συνδέσμων της έξω κυρίως πλευράς της άρθρωσης, μετά από σοβαρά διαστρέμματα. Εκδηλώνεται με χρόνιο πόνο, οίδημα της περιοχής κι υγρό στην άρθρωση και κυρίως με την αίσθηση ότι το πόδι δεν είναι σταθερό και συμβαίνουν συχνά διαστρέμματα. Αντιμετωπίζεται ανοιχτά ή αρθροσκοπικά, αναλόγως της βαρύτητας και της χρονιότητας. Αν παραμεληθεί, οδηγεί σε πρώιμη εμφάνιση οστεοαρθρίτιδας.

Αφορά την οπίσθια απόφυση της πτέρνας, το ραχιαίο φύμα αυτής και τον Αχίλλειο τένοντα, σε διάφορους συνδυσμούς συμμετοχής τους. Είναι συχνό σύνδρομο, συνήθως παραμελημένο, παρότι ταλαιπωρεί αρκετά τους ασθενείς. Η αντιμετώπισή του αν γίνει ανοιχτά έχει μακρά και δύσκολή αποκτάσταση, ενώ διαδερμικά ή αρθροσκοπικά γίνεται με τοπική αναισθησία και μια τομή 1 cm, και ο ασθενής βαδίζει αμέσως.

Skip to content