ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΙΣΧΙΟΥ
Αποτελεί επέμβαση ελάχιστης παρέμβασης και είναι σχετικά σπάνια. Αφορά νέα άτομα και κυρίως αθλητές. Γίνεται με 2-3 τομές του 1cm και τον ασθενή σε τραπέζι έλξης. Βασικές παθολογίες που αντιμετωπίζονται είναι η αποκόλληση του επιχείλιου χόνδρου, αφαίρεση ελεύθερων οστεοχόνδρινων σωμάτων, το σύνδρομο μηρο-κοτυλιαίας πρόσκρουσης κτλ
Είναι η συχνότερη επέμβαση στην άρθρωση του ισχίου και στην περιοχή γενικότερα κι αφορά την ολική αντικατάσταση της άρθρωσης με νέα τεχνητή άρθρωση. Αφορά κατά κανόνα ηλικιωμένα άτομα που πάσχουν από βαριά Οστεοαρθρίτιδα του ισχίου, αλλά και νεότερα που πάσχουν πρωτοπαθώς από άλλη νόσο που οδηγεί πρώιμα σε οστεοαρθρίτιδα ( πχ. ρευματοειδή αρθρίτιδα, αναπτυξιακή δυσπλασία του ισχίου, προηγηθέν κάταγμα της κεφαλής του μηριαίου, κτλ.). Υπάρχουν διάφορες τεχνικές προσπέλασης κυρίως της άρθρωσης, αλλά τα τελευταία χρόνια εξελίσσονται οι τεχνικές ελάχιστης παρέμβασης που έχουν γρηγορότερη αποκατάσταση.
Είναι ένα ιδιαίτερο σύνδρομο, όχι τόσο σπάνιο όσο πιστεύουμε αρκεί να το έχει κανείς υπόψη του για να το διαγνώσει σωστά. Εμφανίζεται όταν διάφοροι τένοντες γύρω από το ισχίο είναι σφιχτοί και ανελαστικοί, με αποτέλεσμα κατά την κάμψη-έκταση του ισχίου να αναπηδούν πάνω σε φυσιολογικές οστικές προεξοχές, προκαλώντας ενόχληση στον ασθενή και παράγοντας ακουστό ή ψηλαφητό θόρυβο ( σαν «click» ). Διακρίνεται σε Εσωτερικό και Εξωτερικό σύνδρομο, αναλόγως του τένοντα που κάθε φορά είναι υπεύθυνος για το πρόβλημα. Αφορά κυρίως νέα άτομα ή αθλητές.
Είναι ιδιαίτερα συχνά και αφορούν κυρίως οστεοπορωτικούς ηλικιωμένους ασθενείς. Επιβαρύνουν ιδιαίτερα τους εξασθενημένους ηλικιωμένους οργανισμούς, γι’ αυτό και πρέπει να αντιμετωπίζονται άμεσα (ιδανικά εντός του 24-ώρου) και με το ελάχιστο δυνατό τραύμα ( ελάχιστά παρεμβατικά ), ώστε ο ασθενής να κινητοποιηθεί το συντομότερο δυνατό.
Είναι ένα ιδιαίτερο σύνδρομο, όχι τόσο σπάνιο όσο πιστεύουμε αρκεί να το έχει κανείς υπόψη του για να το διαγνώσει σωστά. Εμφανίζεται όταν διάφοροι τένοντες γύρω από το ισχίο είναι σφιχτοί και ανελαστικοί, με αποτέλεσμα κατά την κάμψη-έκταση του ισχίου να αναπηδούν πάνω σε φυσιολογικές οστικές προεξοχές, προκαλώντας ενόχληση στον ασθενή και παράγοντας ακουστό ή ψηλαφητό θόρυβο ( σαν «click» ). Διακρίνεται σε Εσωτερικό και Εξωτερικό σύνδρομο, αναλόγως του τένοντα που κάθε φορά είναι υπεύθυνος για το πρόβλημα. Αφορά κυρίως νέα άτομα ή αθλητές.
ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΓΟΝΑΤΟΣ
Αποτελεί επέμβαση ελάχιστης παρέμβασης και είναι συχνότατη. Γίνεται κατά κανόνα σε νέα άτομα και αθλητές, με 2 -3 τομές του 1 cm για να αποκατασταθούν ενδοαρθρικές βλάβες όπως η ρήξεις των μηνίσκων, των χιαστών συνδέσμων, το σύνδρομο υμενικής πτυχής, για αρθροσκοπικό καθαρισμό και χονδροπλαστική σε πρώιμη αρθρίτιδα κτλ.
Είναι πολύ συχνή επέμβαση που γίνεται αρθροσκοπικά σε νέα άτομα και αθλητές προκειμένου να αντικατασταθεί ο ραγείς χιαστός σύνδεσμος (πολύ συχνότερα ο Πρόσθιος από τον Οπίσθιο ) με μόσχευμα που λαμβάνεται συνήθως από τον ίδιο τον ασθενή ( Αυτομόσχευμα). Πραγματοποιείται με 2 τομές του 1 cm και μία λίγο μεγαλύτερη ( 3-4 cm ) για τη λήψη του μοσχεύματος. Μετεγχειρητικά ο ασθενής φοράει συνήθως κηδεμόνα και κάνει φυσιοθεραπείες. Σε 5-6 μήνες είναι έτοιμος και για αθλητική δραστηριότητα.
Γίνονται αρθροσκοπικά με 2 τομές του 1cm η καθεμιά. Η μηνισκεκτομή είναι συνηθέστερη, απαιτεί πολύ μικρό χειρουργικό χρόνο και ο ασθενής δεν νοσηλεύεται και είναι ικανός να περπατήσει από την πρώτη μέρα, συνήθως με πατερίτσα για λίγες μέρες. Η αποκατάσταση είναι πολύ σύντομη και δεν χρήζει φυσιοθεραπείας.
Η συρραφή των μηνίσκων επιφυλάσσεται για ιδιαίτερο τύπο μηνισκικών ρήξεων, σε πολύ νέα άτομα ή αθλητές συνήθως και σε πρόσφατες ρήξεις. Ο ασθενής εδώ δεν είναι απαραίτητο να νοσηλευθεί, όπως και στην απλή μηνισκεκτομή, αλλά δεν βαδίζει στο χειρουργημένο γόνατο για 6 εβδομάδες ή και περισσότερο.
Είναι σοβαρές κακώσεις γιατί μπορεί να οδηγήσουν σε πρώιμη οστεοαρθρίτιδα του γόνατος εάν παραμεληθούν για μεγάλο διάστημα. Αντιμετωπίζονται αρθροσκοπικά με διάφορες τεχνικές ( Microfractures, αυτόλογα οστεοχόνδρινα μοσχεύματα, βιολογικές μεμβράνες, ή μεταμόσχευση χόνδρου) αναλόγως της ηλικίας, της δραστηριότητας του ασθενούς και κυρίως αναλόγως του μεγέθους και του βάθους της βλάβης.
Είναι σχετικά συχνή πάθηση, αλλά υποδιαγνωσμένη κατά την προσωπική μου άποψη. Η συχνότερη κλινική της εμφάνιση είναι αυτό που ονομάζουμε «Χονδροπάθεια της Επιγονατίδας» που δεν είναι τίποτε άλλο παρά προσβολή κι εκφύλιση του χόνδρου της επιγονατίδας σε διάφορα στάδια, λόγω μηχανικής υπερφόρτισης της άρθρωσης αυτής .
Βέβαια η «χονδροπάθεια επιγονατίδας» μπορεί να έχει τη βάση της και σε άλλα αίτια που αφορούν πρωταρχικά το ισχίο ή το πέλμα, που ο Ορθοπαιδικός οφείλει να αναγνωρίσει για να προστατεύσει τον ασθενή.
Σε βαρύτερα σύνδρομα αστάθειας, εμφανίζονται υπεξαρθρήματα ή εξαρθρήματα της επιγονατίδας και σοβαρή δυσλειτουργία του γόνατος. Η αντιμετώπιση της σοβαρής αστάθειας γίνεται με διάφορες τεχνικές που αφορούν την ηλικία, τη δραστηριότητα του ασθενούς και κυρίως το υποκείμενο αίτιο.
Αφορά την ολική αντικατάσταση της άρθρωσης με νέα τεχνητή άρθρωση. Αφορά κατά κανόνα ηλικιωμένα άτομα που πάσχουν από βαριά Οστεοαρθρίτιδα του γόνατος, αλλά και νεότερα που πάσχουν πρωτοπαθώς από άλλη νόσο που οδηγεί πρώιμα σε οστεοαρθρίτιδα ( πχ. ρευματοειδή αρθρίτιδα, προηγηθέν κάταγμα του γόνατος, κτλ). Οι τεχνικές ελάχιστης παρέμβασης για την επέμβαση αυτή, με τη βοήθεια της τεχνολογίας βρίσκουν ιδιαίτερη αποδοχή τα τελευταία χρόνια, γιατί έχουν γρηγορότερη αποκατάσταση και λιγότερη ταλαιπωρία για τον ασθενή.
Συχνή είναι η εμφάνιση εξογκώσεων γύρω από το γόνατο που μπορεί να αφορά διάφορες κύστεις, κυρίως γαγγλιακές γύρω από διάφορους τένοντες και μύες, λιπώματα και άλλες καλοήθεις παθολογίες, ακόμη και κύστεις του έξω συνήθως μηνίσκου. Η αφαίρεσή τους είναι απλή.
ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΠΟΔΟΚΝΗΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΚΡΟΥ ΠΟΔΟΣ
Αποτελεί επέμβαση ελάχιστης παρέμβασης που γίνεται κατά κανόνα σε νέα άτομα και αθλητές ή και παιδιά, με 2 -3 τομές του 1 cm για να αποκατασταθούν ενδοαρθρικές βλάβες όπως η οστεοχονδρίτιδα του αστραγάλου, για αρθροσκοπικό καθαρισμό εκφυλισμένων συνδέσμων και οστεοφύτων που ενοχλούν,για χονδροπλαστική σε πρώιμη οστεοαρθρίτιδα κτλ.
Αφορά συνδυασμένες ρήξεις των συνδέσμων της έξω κυρίως πλευράς της άρθρωσης, μετά από σοβαρά διαστρέμματα. Εκδηλώνεται με χρόνιο πόνο, οίδημα της περιοχής κι υγρό στην άρθρωση και κυρίως με την αίσθηση ότι το πόδι δεν είναι σταθερό και συμβαίνουν συχνά διαστρέμματα. Αντιμετωπίζεται ανοιχτά ή αρθροσκοπικά, αναλόγως της βαρύτητας και της χρονιότητας. Αν παραμεληθεί, οδηγεί σε πρώιμη εμφάνιση οστεοαρθρίτιδας.
Είναι σύνδρομο παγιδευτικής νευρίτιδας, όπως και το σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα στο χέρι. Αφορά την παγίδευση του οπίσθιου κνημιαίου νεύρου, πίσω από το έσω σφυρό, από την πίεση του έσω καθεκτικού συνδέσμου. Εκδηλώνεται με πόνο στην περιοχή που αντανακλά προς το πέλμα και το μεγάλο δάκτυλο και συνοδεύεται με μούδιασμα. Θέλει προσεκτική διάγνωση και επιβεβαίωση με Ηλεκτρομυογράφημα από έμπειρο ιατρό. Είναι συχνό στους διαβητικούς ασθενείς, αλλά συχνά παραγνωρίζεται. Αντιμετωπίζεται εύκολα, αρκεί να διαγνωσθεί σωστά.
Αφορά την οπίσθια απόφυση της πτέρνας, το ραχιαίο φύμα αυτής και τον Αχίλλειο τένοντα, σε διάφορους συνδυσμούς συμμετοχής τους. Είναι συχνό σύνδρομο, συνήθως παραμελημένο, παρότι ταλαιπωρεί αρκετά τους ασθενείς. Η αντιμετώπισή του αν γίνει ανοιχτά έχει μακρά και δύσκολή αποκτάσταση, ενώ διαδερμικά γίνεται με τοπική αναισθησία και μια τομή 1 cm, και ο ασθενής βαδίζει αμέσως.
Είναι επεμβάσεις που επιφυλάσσονται για προχωρημένη και παραμελημένη παθολογία ( οστεοαρθρίτιδα ή αστάθεια ), αλλά έχουν πολύ καλά αποτελέσματα. Η αρθρόδεση μπορεί να εφαρμοστεί σε μία ή περισσότερες αρθρώσεις, αναλόγως της βαρύτητας του συνδρόμου. Σ’ αυτή την περίπτωση θυσιάζεται η κινητικότητα αρθρώσεων προκειμένου να απαλειφθεί ο πόνος τους, ή να διορθωθεί μια βαριά παραμόρφωση.
Παραμορφώσεις του ποδιού με ιδιαίτερα λειτουργικά προβλήματα στη βάδιση, ιδίως εάν είναι βαριές. Αφορούν όλες τις ηλικίες, από μικρά παιδιά έως ηλικιωμένους κι έχουν διάφορα στάδια βαρύτητας. Σε πρώιμα στάδια μπορούν να αντιμετωπιστούν πολύ ικανοποιητικά χωρίς επέμβαση, ενώ σε προχωρημένα ταλαιπωρούν πολύ τους ασθενείς. Η εφαρμογή Διαδερμικών τεχνικών έχει απαλύνει εντυπωσιακά τη μετεγχειρητική πορεία των ασθενών αυτών.
Εφαρμόζονται σε περιπτώσεις βαριών παραμορφώσεων του ποδιού ως υποβοήθηση άλλων τεχνικών, καθώς και σε δυσλειτουργίες της ποδοκνημικής και του ποδιού, που έχουν προκύψει από παραλύσεις νεύρων διαφόρων αιτιολογιών, συγγενών ή επίκτητων ( όπως η πτώση του άκρου ποδός μετά από παράλυση νεύρου εξαιτίας πάθησης της σπονδυλικής στήλης ). Είναι σχετικά πολύπλοκες τεχνικές και χρήζουν εμπειρία και γνώση από το χειρουργό, αλλά έχουν ευεργετικά αποτελέσματα.
Δεν αποτελεί επέμβαση καθαυτό, αλλά ιδιαίτερη τεχνική επεμβάσεων στο άκρο πόδι και την ποδοκνημική, με τομές ελάχιστων χιλιοστών, άμεση βάδιση, καθόλου νοσηλεία και γρήγορη αποκατάσταση. Λόγω του ιδιαίτερου ενδιαφέροντός μου και της πολυετούς εμπειρίας μου σ’ αυτό το αντικείμενο, η Διαδερμική χειρουργική του ποδιού περιγράφεται ξεχωριστά στον ιστότοπο αυτό, υπό τον τίτλο « Σύγχρονες τεχνικές».
